En ja hoor! Nog een lijstje met Netflix series. Als je googelt op ‘top 5 Netflix’ krijg je meer dan 123.000.000 resultaten. Waarom moet hij dan ook nog met zo’n lijstje komen? Nou, gewoon. Elk lijstje heeft zijn eigen grondslag, zijn ‘objectieve en subjectieve waarden’ en mijn lijstje is van mij! Gebaseerd op MIJN kijkplezier. Uiterst subjectief natuurlijk, maar dat wil ik nou juist met jullie delen.
#5 The Bridge
Een Zweeds-Deense serie met een brug als achtergronddecor. Voor menigeen, en ook voor mij, niet een uitnodigend affiche om aan deze serie te beginnen. Toch een keer de stoute schoenen aangetrokken en de eerste aflevering aangezet. De intro is pakkend, de titelsong betoverend en al snel zat ik midden in het verhaal. Nu, 3 seizoenen later, wacht ik met smart op seizoen 4 (2018).
De taal vormt geen barrière, mocht je daar ‘bang’ voor zijn. Het verhaal is spannend, niet altijd voorspelbaar en het acteerwerk heel goed. Zo goed zelfs, dat ik soms tenenkrommend en met plaatsvervangende schaamte heb gekeken naar de manier waarop de hoofdrolspeelster, Sofia Helin, zich in sommige situaties gedraagt of uitlaat. Fantastisch.
#4 The Killing
Tijdens het maken van deze Top 5 kom ik erachter dat het geen toeval is dat deze serie ook in mijn favorietenlijstje staat. De overeenkomsten met The Bridge zijn evident. Het origineel van The Killing is van Scandinavische makelij (Forbrydelsen). Een vrouwelijke rechercheur wordt bijgestaan door een mannelijke collega. Een moord moet worden opgelost. Verrassende wendingen en verschillende verhaallijnen die samenkomen. Zeer knap geacteerd. Spannend.
De parallele verhaallijn (i.c. het verhaal van de familie van het slachtoffer) wordt verder uitgediept dan bij The Bridge en ik vind het samenspel tussen de hoofdrolspelers (Mireille Enos & Joel Kinnaman) van The Killing, de relatie die ze hebben, net iets spannender. Daarom staat deze serie een plekje hoger dan The Bridge.
#3 Luther
IDRIS ELBA.
Wat is die man goed! Echt een reden om te kijken naar deze serie.
Idris Elba speelt de rol van John Luther, een detective die voor de London Metropolitan Police: Serial Crime Unit werkt. Zijn toewijding is een vloek en een zegen voor hemzelf, zijn geliefde en zijn medewerkers en levert hem ook veel vijanden op binnen het politiekorps.
De klasse van deze serie zit hem voornamelijk in het ‘morele gevecht’ dat Luther continu moet leveren. Hij laveert, met zijn veelal ongebruikelijke en bedenkelijke methodes, door het labyrint van bureaucratie en rechtssysteem, om zo gerechtigheid voor de slachtoffers van de vaak zeer brute misdrijven te bewerkstelligen.
Wat de serie nog interessanter maakt is de rol van Alice Morgen (Ruth Wilson). Zij geeft Luther inzicht in de ‘zieke geest’ van verdachten, terwijl ze hem op seksueel, intellectueel en moreel vlak uitdaagt. Ze is zowel zijn engel als zijn duivel, haar handelen beangstigt en trekt aan. Dit levert uiterst spannende dialogen en scenes op. Ik zit klaar voor deel 5.
#2 Orphan Black
Ik hou niet van sciencefiction! Dit was heel lang mijn statement. En nog wel als ik sommige films of series tegenkom. Dit genre heeft niet mijn voorkeur. En dan is daar ‘Orphan Black’.
Voor mij is Orphan Black geen typische science fiction serie. Het enige futuristische aan de serie is het onderwerp, ‘klonen’. De hoofdrolspeelster, Tatiana Maslany, neemt maar liefst 10 rollen op zich. Dit zijn allemaal ‘klonen’ van elkaar, ‘sisters’. Ze zet de diverse rollen zo goed neer, met verschillend uiterlijk, accent en gedrag, dat je geboeid blijft kijken en je geen moment het gevoel hebt dat je steeds naar dezelfde persoon zit te kijken. Een zeer knappe prestatie waar ze dan ook een Golden Globe nominatie voor kreeg. Deze prijs won ze, naar mijn mening onterecht, helaas niet.
#1 House of Cards
En dan op 1: House of cards.
Wie heeft de serie niet gezien? Velen van jullie ongetwijfeld wel.
Frank en Claire Underwood als presidentskoppel, gespeeld door Kevin Spacey en Robin Wright. Ijzersterk acteerwerk, mooie beelden, vloeiende camera-bewegingen en een goed verhaal. Het aantal lijken dat uit de kast komt is wellicht niet heel regel, maar ik denk wel dat het een klein kijkje geeft in de rol van een president en de keuzes war hij/zij voor staat.
Persoonlijk vond ik de eerste 4 seizoenen erg goed. Misschien wel een seizoen te lang doorgegaan, maar dat kan ook komen door het ontbreken van Kevin Spacey (iedereen weet denk ik wel waarom) in het laatste seizoen..